Deprem yaralarını Beraber Saracağız

Maraş da matemdeyim Hatay için ağlarım
Antep yasa bürüdü Kilis için çağlarım

Adıyaman da yandı tutuştu bendeki yürek
Osmaniye Malatya feryatta yardım gerek

Adananı halimi gördüm akar yaşlarım
Diyarbakır felç olmuş isyanda Kandaşlarım

Ağlarım Şanlıurfa’nın çektiği çilesine
Yine sardı acıyı kederi sinesine

Bir büyük felaket ki yaktı yüreğimizi
Depren vurdu ülkemi yıktı evlerimizi

Çöktü kara bulut gibi sarsıntı altı şubatta
Binler imdat istiyor her binada her katta

Deprem denen felaket on ili birden vurdu
Bedenler cansız çıktıkça kalanlar ağlıyordu

Yara bere içinde enkazdan kurtulanlar
Saatler duruyordu sızlıyorken vicdanlar

Kurtarılan yurttaşlar hasta hanede yatıyor
Baba kızını kaybetmiş hala elin tutuyor

Otuz bir bin can gitti doksa binde yaralı
Yok mu bir çözümü yok mudur başka kuralı

Deprem yeryüzünü vurdu tekrar vuruyor
İllerde ilçelerde binalar yıkılıyor

Ayaz vurdu yürekleri bedenleri titretti
Bu acıyı gören gözler yaşama isyan etti

Çileleri gören göz feryatla imdat ister
Binalar bir bir çöktü alt da kaldı cesetler

Yarıldı kara toprak Beşik gibi sallandı
Enkaz altında canlar bir umuda bağlandı

Kulakları yırtıyordu o imdat çığlıkları
Hep boşa çıkıyordu kurtarma çabaları

Bilek gücüyle kalkmaz ağır beton yığınlar
İlk gün de ne kepçesi geldi nede vinçler var

Betonları tırnakla yırtıyorlar şüphesiz
Altında imdat diye bekleyenler çaresiz

Yurdumun her yöresi yardım için seferber
Toplanan yardımları bölgeye gönderdiler

İmdat feryatlarını duyuyor sağ kulaklar
Yardım için yoktu kepçeler vinçleri yoklar

Yürekleri dağlıyordu enkazlar da haykıran
Duyan yoktu bunları yoktu yardıma varan

Gün geçtikçe artıyor enkazda can verenler
Sokakları yırtıyor ambulansta sirenler

Bütün Hasta hanelere yaralılar taşındı
On tane ilimizde bir kıyamet yaşandı

Enkazların başında umutlu beklenirken
İsyankâr ruhla haykırdı feryatlar yükselirken

Gönüllü iş başında yok yetkili diyenler
Enkazların başında çaresiz bekleyenler

Hasarlıdır girilmez dendi binlerce binaya
Sağ kalanlar muhtaçtı ekmeğe aşa suya

Sağ kalanlar soğukta donuyordu titriyordu
Battaniye barınak tuvalet istiyordu

Yol çökmüş liman yanmış felçtir hava alanı
Sabır taşmış yürek yanmış kim dinler ki yalanı

Ülkemin insanları el ele tutuştular
Neler varsa verdiler yardımına koştular

Yurdumun her yerinden biz yollara döküldük
Bitkiniz perişanız yıkıldık hep yıkıldık

Bu acı unutulmaz yasını tutacağız
Yaraları milletçe beraber saracağız