Yaralarda Saklı Günler Şiiri - Meltem Kaya

Göç mevsimi dayanmışken kalbimdeki sulara
Birbiri ardınca kuşlar sıralı tüm çatılarda
Biri ansızın uçsa sanki içimdeki kuşlardan
Sessizliği büyüten tüm yaralar feryat figan!

Günler ki; sırmalı kaftanlar misali
Soruyor, sorguluyor suskunluğun tenha iklimini
Yaralardan sızan kana ağlamamayı dayatır gibi...

Günler ki; uykudaki düşler misali
Aklıyor, saklıyor yanan güllerin kor ateşini
Kabuk bağlamış da açılmayı bekleyen yaralar gibi...

Günler ki; gölgedeki gülüşler misali
Bitiyor, yetiyor bitirmeye nehirlerin serinliğini
Kabuğunun altında çağlayarak saklanan yaralar gibi...

Günler ki; uçurumdaki sular misali
Ağlıyor, çağlıyor çağırarak hırçın sevmelerini
Kabuk bağlamış da yeniden açılmış yaralar gibi...

Göç mevsimi yurtsuzken yürüdüğüm topraklarda
Papatyalar ardarda sıralı peçeli camlarda
Biri ansızın solsa sanki içimdeki papatyalardan
Sessizliği büyüten tüm yaralar feryat figan!