Yaralar kanarken Şiiri - Mehmet Bildir

Sessizce yürürken bu yollarda gökteki yıldızları izledim sana gelmek için,
Yaralarım kananerken tutup ellerimi solyanima girseydin sevgilim,
Avuçlarım senden yana,sarma beni sizilarina,
Ateş olup yakma bedenimi savurma yaprak yaprak,
Sesisce ayrilirken senden gökten düşen hüznümle savruldum rüzgara,
Hangi limanın dalgası beni sürükledi uzak ülkelere bilemedim,
Kanayan kalbime sırtımdaki izleri hangi kahrolacasi hançer battı,
Damla damla kanlar dökülurken sol yanıma sizliyordu tenimden soguyordu kalbim,
Avuclari terleten sessizlik bana fisiltiyordu karanlıklarda,
Çoğaldı sessizliklerim yangınlara savurma beni o acılarınla,
Sarma beni sizilarina yanlizliklarina gözyaşlarına,
Dökülürken tut elerimi sol yanına teslim et

Ne çok ani birktirdim senden sonra
Ne çok acı ne çok ızdırap
Ruhum gozlerimden dökülurken ızdırapla rüzgara verdim
kara kislara teslim ettim
ellerim buz kesildi bu akşam seni düşünürken.
Gök yüzünün mavisi denizin berakligi
avuçlarımda kalan nasırlar
Toprağa dökülurken yaşlarım
Senide bugün kurak topraklara teslim ettim
Belki birgün yeserip filizlerinirsin bu yalan Dünya'da...
Belkide hiç doğmasın kendini kaybeden bu kalbimde.
Seni uğurlarken avuçlarımda sadece baharı bıraktım ovalarda dağlarda bir bir ezilen papatyalara gizledim seni...

Mehmet bildir
12.12.2024