Canan Yönter - Yaralar Geçmez Ama Kabuk ...

Bir hayata dokunursunuz.Bir zaman diliminde karşınıza çıkmış sonra hayatın hoyratlığında savrulup giden bir hayata...Dokunmuşsunuzdur bir kere kelebek dokunuşu kadar kısa da olsa mutlaka bir iz kalır sizde. Bazen özlem çoğu zaman da buruk bir acı,yaralı bir hüzündür geriye kalanYaşanmışlıklar veya hayal edilip yaşanamayanlar bir uktedir artık içinizde.Zaman zaman hatırlayıp bilerek,isteyerek kaşıyıp kanattığınız yaralardır Ve sonra bohçalanıp en derinlere yollanan anılardır onlar.O en derinlere gönderdiğiniz yaralarınızla yaşamaya alışırsınız.
Ama hayata karşı en büyük dersinizi almış,yenilgiyi tatmışsınızdır.Artık kimse sizi siz istemeden üzemez.Öyle bir katılık gelir yapışır ki ruhunuza artık kimseye teslim olmaz,hiç kimseye inanmazsınız.Daha fazla yara almamak adına hayata ve insanlara karşı gardınızı alır ve hep öyle yaşarsınız.Aldığınız her yara yüreğinize atılmış bir çentiktir.Ve derler ki insanların büyümesi,olgunlaşması aldığı yaralara bağlıdır.Ne kadar çok yara almışsa okadar çabuk olgunlaşır insan.Acılar büyütür bizi.Aşk,ayrılık,ölüm acısı yaşamayan bir ruh nasıl olgunlaşır ki?