Yaralar Şiiri - Canan Bilgehan

Ah, içimi yaralayan acılar,
Ne var benden alıp veremediğiniz?
Gözlerimdeki yaşlar, hep birini sayıklar,
Anlatamadığım sessizlik, seninle çağlar
Yalnız mı gelmiştik dünyaya?
Yalnız mıydık hep biz?
Yüreğimiz ellerimizde,
Kime götürsek, geri çevrildiğimiz…
İçimde kanayan yaralarıma,
Tuz basan dostlarım
Biz hep mi yalnızdık?
Yoksa sonradan mı yalnız kaldık?
Bilemediğimiz…
Ah içimi yaralayan acılar
Ne var benden alıp veremediğiniz?
Zaten, ben bir duamla varım,
İnanınki tekiz, hepimiz…
Gökler buğu grisi,
Gözler deniz renginde,
Daha da tuzlu belki
Açık mavi istediğin sevgide
Ah içimi yaralayan acılar,
Ne var benden alıp veremediğiniz?
Bilmez misiniz ben, sessiz sessiz
Ağlıyorum her gece, böyle çaresiz
Dokundum, duydum, geldim derken,
Biranda kayboluverdi sevdiğimiz,
Aşk bumuydu?
Yoksa yanılan biz miyiz?
Ah, içimi acıtan yaralar,
Ne var benden alıp veremediğiniz?
Yağmurun yokluğunu aratmayan,
Gözlerimden ne istediniz?
Söylemez susar kalbim,
Feryadı içine, sahtesi yüzüne vuran dertlerimi,
Beni benden aldı,
Sana getirdi şu benliğimi,
Ah içimi acıtan yaralar,
Ne var benden alıp veremediğiniz?
Bilmez misiniz aciz ve fakir,
Mücrim bir kulum ben…
Dünya, gamın, kederin pek doluymuş senin,
Belki seninde söylemek istediklerindenim,
Ellerim semada, gözlerim yaşta
Kalbim ise pek telaşta, çünkü çaresizim…
Ah, ah içimi acıtan yaralar
Söyleyin bana,
Ne var benden alıp veremediğiniz?
Ben biçare acizim, kendi derdimden…