Yaralanmış Onurumda Mısralar

artık beklesen de zamanı değil

hangi tohum beslenince toprağı yarıp çıkmaz
hangi ağaç sürgün verip yemişlensin istemez
hangi ses başkasını duymaz işitmez

kulak mı veriyorsun
dinle öyleyse
anlatacağım kahramanlık öyküleri değil
sadece bikaç satır
sana ait birkaç söz

bağışlayın çocuklar elim kanıyor

sen ağlama demek çocuksu olur
sen ayakta kal desem hepimiz için
sen diye başladıkça bencilim biliyorum
ben kan ağlayarak yazmayacağım mısraları yaşarken
ben beni kıskıvrak bağlayan ellerim ve beynimle
ben bir kez olsun kıyıp kurşunlamadan
öldüreceğim sevimi sessizce

delikanlı ömrüm yükü taşımaz
ellerimin titreyişi açlıktan değil
bir daha dönememek yaşananlara
utanmasam haykıracam yetti artık be
böylesi doluysam suç bir bende mi

şimdi yaralanmış onurumda mısralar
sesimin ilk gürültüsü