Yaradanı Dinlemek Şiiri - Abdurrahman Kara

YARADANI DİNLEMEK

Boynumu kemiren bir yağlı ilmek
Dava..Dava kanlı bir gömlek
Her nakışında bir cefa gizli,
Cesaret ister bu gömleği giymek…

Her gecede bin seans gördüğüm
Korkuyu, karanlığı düşümden silmek
İlâhi, ne acı dinden imandan
..ve ibadetten uzak günah içinde gezmek…

Aklımı usumu isyan ettirecek
Camiyle meyhaneyi iç içe görmek
Boynumu kemiren bir yağlı ilmek
Bin yağlı ilmek
Her gün günahla sevap arasında
Koşar adım gidip, sürünerek dönmek
Uyku, uyku karanlıkta şûle…
Tam ben yatacakken mum gibi sönmek
Ve usul usul, merdiven merdiven,
Karanlığa dönmek, karanlığa dönmek…

Düşünceler iz bırakmalı dimağda
Kafataslar çatlamış, kemikten çömlek
Fikir yorgunluğu ile kapanmalı gözler
Günahtan pişman, yürekten inlemek
Bu yalan dünyada sahte ve yabanıl
Yaradana sığınıp, ibadete gizlenmek
Hazan yaprakları gibi savrulan günlere acıyıp
Çarçabuk derlenmek, çarçabuk derlenmek…

Günde beş vakit uyur uyanık,
Ezan ezaa! . Yaradanı dinlemek! .
Kâbe’nin dört bir yanı cenk meydanı
Yedi abdest kuşanıp ihrama bürünmek
Yetti artık eyy mel’un! Yakamızı bırak! ...
Emelim bir duru su, bir dilim ekmek
Bir de yüz bin mızraklı sancakla dirilip,
Tanrı dağından su içip, Hıra dağından ekmek yemek.
…VE YARADANI DİNLEMEK, YARADANI DİNLEMEK…

A.KARA
1991