Yaradan ve kendi sureti

“Tanrı, “Kendi suretimizde, kendimize benzer insan yaratalım” dedi, “Denizdeki balıklara, gökteki kuşlara, evcil hayvanlara, sürüngenlere, yeryüzünün tümüne egemen olsun. … Yeryüzünü doldurun ve denetiminize alın; denizdeki balıklara, gökteki kuşlara, yeryüzünde yaşayan bütün canlılara egemen olun. İşte yeryüzünde tohum veren her otu, tohumu meyvesinde bulunan her meyve ağacını size veriyorum. Bunlar size yiyecek olacak. … Tanrı yarattıklarına baktı ve her şeyin çok iyi olduğunu gördü. Akşam oldu, sabah oldu ve altıncı gün oluştu.” (İncil, Yaratılış: 25-29

Yeri, göğü,
milyarın, milyarinci gücünün milyarinci gücünü: sonsuzluğu,
O sonsuzlukta bir toz tanesi mesabesindeki dünyayı
Ona hayat üfleyen havayı, suyu, güneşi
Ve o hayatın kâinatla aldığı muhteşem terkibi,
Her an seni zikreden balıkları, dinozorları, filleri, kurtları, kuşları, böcekleri, çiçekleri
Mavi okyanusun, yağmurun, derenin, tepenin muhteşem harmonisini
O dereden su içen ceylanı, gölün kenarında baraj yapan mühendis kunduzu
O mis kokulu çiçekten bal yapan arıyı, güle en güzel aşk şarkısını yapan bülbülü,
tarım yapan karıncayı yaratan akıl almaz büyüklük, güzellik, terkib!

..ve düşündün, “Hmm bir şey eksik” dedin,
ve insanı geldi.
Adını zikretsin diye?
Sonsuzluğun yaratıcısının ihtiyacı mı vardı ki?
Yarattığın her canlı ve cansız zikrediyordu ya işte?
Yalnızlık sana mahsustu,
Canın sıkılmış olamazdı.
Senin egon yoktu ki, biz riyakâr fanilerin tapınmasına, dostluğuna ihtiyacın olsun?
Yok, biz senin suretinden yaratılmış olmayız,
Aynada gördüğüm şeytana daha çok benziyor.

Bekir L. Yıldırım
11 Ağustos, 2018