Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ne zaman olacağı bilinmez kıyametin yerine ne kıyametler salarız kendi ve dünyamız üzerine.Aklı bilgi ve ışıkla yıkayıp,sonsuzluğun iradesindan gelen bizler geldiğimiz yerin kıyılarına varabilmeyi de asla akıldan çıkarmamalıyız sanırım.Sevgisi adına yaratığı bizler kendisinin alemlerine nasıl konuk ediliriz o zaman? Dediğiniz gibi,sayın Arslan,asla onun işine karışılamaz zaten,ama ondan gelen vasıflarımızı da pek anlamsız kılmamalıyız.Ancak göğün hiyararşisiyle yerin hiyararşisi arasında benzerlikler kurmaya çalışabiliriz..Yüreğinize sağlık.Güzeldi!Selamlarımla İbrahim bey.
Abbas Oğuz
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta