Yaradılanı sev,cümle milleti
Çıkar yüreğinden,at şu illeti
Hiç bir insanın,yenilmez eti
Seni de beni de,yaradan Allah.
Hey karnı tok gözü,aç beşerler
Vakit tamam olur,çukur eşerler
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Dinimizde yoktur,şiddet parlama
Fakir fukarayı,sakın horlama
Kul hakkını gözet,şansın zorlama
Hepimizi eşit,yaradan Allah.
Yüreğine sağlık çok mükemmel bir şiir haz alarak okudum kalemin daim olsun yürekten kutluyorum saygılarımla tam puan
Yaradılanı sev,cümle milleti
Çıkar yüreğinden,at şu illeti
Hiç bir insanın,yenilmez eti
Seni de beni de,yaradan Allah.
Hey karnı tok gözü,aç beşerler
Vakit tamam olur,çukur eşerler
Mizanda görülür,hayırlar şerler
Canlıyı cansızı,yaradan Allah.
....yüreginize saglık
Dinimizde yoktur,şiddet parlama
Fakir fukarayı,sakın horlama
Kul hakkını gözet,şansın zorlama
Hepimizi eşit,yaradan Allah
Allah sevgisi her kalbe yerleşmelidir tebrikler
Allah sınav dünyasında hidayet ihsan eylesin selamlar
Revanlı susamış,Allah aşkına
Çağlamış yüreği,dönmüş taşkına
Dürüstlük nasip et,cümle şaşkına
İman ederim ki,yaradan Allah.
_____________________________
anlamlı ve güzel dualarınız için çok teşekkürler.
______________________________
yüreğinize sağlık..
Allah'a emanet olun.
Revanlı susamış,Allah aşkına
Çağlamış yüreği,dönmüş taşkına
Dürüstlük nasip et,cümle şaşkına
İman ederim ki,yaradan Allah.
Tebrikler sayın Revanlı...
Dostum cehtine sevap bu güzel şiiri amin diyorum
Kutluyorum..Mükemmeldi
Yaradan Allah
Yaradılanı sev,cümle milleti
Çıkar yüreğinden,at şu illeti
Hiç bir insanın,yenilmez eti
Seni de beni de,yaradan Allah.
Hey karnı tok gözü,aç beşerler
Vakit tamam olur,çukur eşerler
Mizanda görülür,hayırlar şerler
Canlıyı cansızı,yaradan Allah.
Cümle mahlukatı,O’dur var eden
Ne işe yarar ki,ruhsuz bir beden
Hakikat yoludur,islama giden
Akılı vicdanı,yaradan Allah.
Dinimizde yoktur,şiddet parlama
Fakir fukarayı,sakın horlama
Kul hakkını gözet,şansın zorlama
Hepimizi eşit,yaradan Allah.
Ne sanar kendini,aciz gafiller
Hep çimler ezilir,tepişir filler
Mevlaya açılsın,hamd ile eller
Bütün kainatı,yaradan Allah.
Revanlı susamış,Allah aşkına
Çağlamış yüreği,dönmüş taşkına
Dürüstlük nasip et,cümle şaşkına
İman ederim ki,yaradan Allah.
Kutlarım yüreği allah aşkıyla dolu kardeşimi, katılımcı arkadaşları. Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 89 tane yorum bulunmakta