Yaradan Şiiri - Ferahmiz Ceylan

Kişi ettiğini, çeker demişler,
Ne etim ki, çekiyorum Yaradan.
Bir mecnun misali, düştüm çöllere,
Ne kaybettim ki, arıyorum Yaradan.

Biçare kulunum, bellidir halim,
Meğer sarpa sarmış, geçmiyor yolum,
Ya beni kurtar, ya da bir ölüm,
Kefensiz ölüye döndüm Yaradan.

Göçmen kuşlar gibi, göçüp durum,
Konağımız yok ki, nerde kalırım,
Ne doyarım, ne açlıktan ölürüm,
Bunu sana isyan sayma Yaradan.

Huzur yok mu şu dünyada bizlere,
Ah erdim, kan yaş gelir gözlere,
“Yuvamı Dağıtan” beyler sizlere,
İntizar ederim, tuta Yaradan.

Tok acın halinden, ne bilir derler,
Anlatsan derdini, gülüp geçerler,
Eğer mazlum isen, seni seçerler,
Mazlumun ahını, göster Yaradan.

CEYLANİ der, öğretmenlik neyine,
Bu gidişle, varamazsın menzile,
Kapılmışsın ROTASYONUN seline,
Tutunacak dalım, sensin Yaradan.

23/02/1984
Ferahmiz CEYLAN
Küçük Düzlük Köyü/Ş.Urfa