uzun zamandır yok gibi yaşıyorum, bu hüzün benim ve kuytusu sessizliğin
asi yamaçlara dayanan bu tutsaklık benim, yapraksız bir ağaç gibi bu yalnızlık benim
ve yüreğimin ortasında kemiksiz birkaç keder
delice ruhumda kımıldayıp duran tepeden tırnağa katı bir esaret
göğsümde hiç durmadan ağlayan bir kaç çocuğun gözyaşı var,
sırtımda günah gibi taşıyorum bu sıra bir yığın insan yükünü
gönlü harap olmuş bir kadın acısı gibi
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta