Yarabandınım Şiiri - Kamile Kaynak

İstediğim biraz huzur, mutluluktu,
Onuda çok görür bu insanoğlu.
Bir tek sana inanmıştım, inanmakla kalmışım.

Yutkunamadığım sözleri susarak kabullendim.
Kırıp döktün, ziyan oluşumu izledim.
Enkaza dönen dünyamın katilisin,
Daha ne kadar dibe vurabilirim,
Dosta, düşmana gülünç haldeyim.

Bu aşkın acısı benim payım,
Gecelerce dinmez haykırışlarım.
Küllükten taşar izmaritlerim, her dumanda içime seni çektim,
Nefessiz yaşanıyormuş sayende öğrendim.

İçindeki yaranın, yarabandıyım.
Seni iyileştirmek için kendimden harcadım.
Gönül bahçemi talan edenim,
İçime nefret tohumları sen ektin,
Baharı görmez artık yüreğim.

Hoş muydu beni hiçe saymak,
Arkamdan aptal aşık diye bakmak.
Parçalanmış kalbim senin eserin,
Kutla zaferini galip geldin.

Küfür yakışmaz dilime,
Ama ben ağlarken sende gülme.