Yarab Şiiri - Hacer Gülten Ataalkın

İnleyen ahımdır en vefalı yar,
Titreyen ruhuma hicranı sarar;
Yılların saçıma serptiği karlar;
Bir bahar yeliyle erirmi Yarab!

Gurbetin açtığı derin yaralar;
Neşeyi yokeder; beni paralar;
Ruhuma yerleşen çirkin karalar;
Bembeyaz güllere dönermi Yarab?

Gönlüm uzaklarda, kendim burada;
Bir balık misali,kaldım karada!
Çöldeki seraba dönen Murada;
Eriştir kulunu sen acı Yarab!

Bülbül misali kısıldı sesim;
Cehennem ateşi sanki nefesim,
Pırlanta döşeli olsa kafesim!
Sılada bahara eriştir Yarab!

Hükmeyle şu ağır geçen zamana;
Küskün talihimi getir imana;
Tatlı aşım ile,mutlu yuvama,
Kavuştur lutfeyle kuluna Yarab!