Yarab Şiiri - Kemal Doğanay

İçimde fırtınalar ha koptu ha kopacak
Rabbim bu nasıl iştir, yok mu işi yapacak?

Nasırlı ellerimle hep kürek çekiyorum
Eller evinde rahat ben tohum ekiyorum.

Sağım solum cüceler önlerinde merdiven
Diyorsun ki Ey Rabbim; Daima bana güven!

Sende kaldı ümidim kaybetsem bile yönü
Yapacağım sayende saraylarda düğünü.

Seninle açar çiçek seninle gelir bahar
Nerde kaldın bunca yıl bekliyorum seni yar!

Kırlangıçlar gidecek aklımda yanan ocak
Yıllardır arıyorum seni hep köşe bucak.

Şarkılar susar bir gün gönüller olur türab
Son ümidim sendedir bizi kavuştur Yarab!..