Yarab! ... Şiiri - Sait Yalçın

Beşeri aşklardan uslandı gönlüm,
İlah-i aşkına talibim Yarab! ...
Hayal-i cananla paslandı gönlüm,
Koskoca bir derde sahibim Yarab! ...

Gözlerim kurudu, yaş gelmez oldu,
Kabuslar kapladı, düş gelmez oldu,
Yeklerin yüzünden şeş gelmez oldu,
Kader oyununda mağlubum Yarab! ...

Can dediğin ne ki, tende emanet,
Kırk yaşıma değin çektim hep zahmet,
Bana da bahşetsen bir uluğ rahmet,
Mecnunlar, Keremler rakibim Yarab! ...

Çıra gibi yandım aşkın elinde,
Dedi-kodu oldum ağyar dilinde,
Artık sırra erdim doğum günümde,
Ancak kırk yaşımda galibim Yarab! ...

Çile yumak yumak sardı içimi,
Ben de istemedim böyle seçimi,
Hayat dedikleri bir düş biçimi,
Artık dolacak mı, kalp cebim Yarab? ...

Ezelden sığındım ben varlığına,
Ömür boyu her dem el açtım sana,
İlah-i aşkını nasip et bana,
Göster yaratılış sebebim Yarab! ...

İstikbal karanlık, dünlerim yasta,
Aşk ile yakanlar vurdular yafta,
Gün yüzü görür mü, dersin bu hasta?
Garip bir kulunum Sait'im Yarab;
İlah-i aşkına talibim Yarab! ...