Yarab Şiiri - İbrahim Halil Demir

Yarab,ne olur duy sesimi!
Teslim etmeden nefesimi.
Şevkle şakısın bülbüllerim,
Neşe doldursunlar kafesimi

Yarab,sen her daim ulusun,
Mağfiretlerle dolusun.
Narlardan bizleri koruyan
Yolların en güzel yolusun.

Yarab,sen her şeyi görensin.
Aşk ve sevdaları örensin.
Canlı mahlukatın önüne,
Türlü nimetleri serensin.

Yarab,sen her şeyi bilensin.
Cürümleri her an silensin.
Sana bir adım gelenlere
Sen koşarak hemen gelensin.

Yarab,sen her şeye kadirsin.
Her yerde hazır ve nazırsın.
Bulunmaz hiç eşin benzerin
İmanlılar için sadırsın

Yarab,sen her daim zenginsin.
Esmalarınla çok bellisin
Seni çok içten sevenlere,
Habiblerin en habibisin.

Yarab,ayıpları örtensin.
Ulularun ulusu sensin.
Seni konuk edenlerin,
Kederlerini giderensin.

Yarab,sabredeni sevensin.
İstersen her gönle girersin.
Sen her şeyden münezzehsin,
Her daim almadan verensin

Yarab,sen cömertoğlu cömertsin
Sen yarattığını seversin.
Habiblerin en habibini,
Ayetlerinle hep översin.

Yarab,yeniden diriltensin,
Her şeyi yerle bir edensin
İnsanların akıbetlerini,
Aynu anda belirleyensin.

Yarab, herşeyin sahibisin,
Ölüyü hemen diriltensin
Boyuna posuna bakmadan
İhtiyaçları giderensin.

Yarab, yere göğe sığmazsın,
Ayla güneşi doğuransın.
Yüzyirmidört bin peygamberle
Cennet yollarını anlatsın.

Bu şiirim dokuz hece vezniyle yazılmıştır,