Yarab Şiiri - Engin Kaya

Sen var ettin nasibimi gıdamı
Duyan kulağımı gören didemi
Balçıktan yarattın Adem babamı
Ona varlığını bildiren sensin

Balçıktan bedeni gelince cana
Nurdan güzellikler bahşettin ona
Anasız babasız bu ilk insana
Meleklere secde kıldıran sensin

Secde kıldı meleklerin cümlesi
Lain gururlandı bu neyin nesi
Rahmana karşı olunca asi
Onu dergahından sürdüren sensin

Ademe eş kıldın annem Havvayı
İlham ettin edep ile hayayı
İblise aldanıp yasak meyvayı
Yiyince cennetten indiren sensin

Sana sığınırım hikmeti bari
Dara düşenlerin imdadı yari
Nemrudun halili attığı narı
Seri ol diyerek söndüren sensin

İlah edinmişti bir cansız putu
Ettiyi zulümler aştı hudutu
Ufacık sinekle koca nemrutu
Vurup taştan taşa öldüren sensin

Yazmışsın kulların yazılarını
Kendine dost kıldın bazılarını
Hazreti Eyübün sızılarını
İlaçsız merhemsiz dindiren sensin

Nebiler gönderdin zaman içinde
Başka beldelere başka biçimde
Hazreti Musayı sandık içinde
Asiye sultana bulduran sensin

Firavun severdi tahtı tacını
Bu uğurda ziyan etti kaçını
Ufacık Musaya sakal saçını
Minik elleriyle yolduran sensin

Sana sığınırım şahların şahı
Sana sığınanlar bulur felahı
Bir gece yarısı Resülullahı
Burakın sırtına bindiren sensin

Resülullah giydi nurdan elbise
Uzun yollar oldu buraka kısa
Cibrilemin ile varıp kudüse
Oradan miraca kaldıran sensin

Bir anda huzurda buldu özünü
Gah seviç yaşadı gahi hüzünü
Ümmeti Muhammedin yüzünü
Kıblemiz kabeye döndüren sensin

Eler insanları rahman eleyi
Ayırır olgunu hamı keleyi
Azraili kıldın ölüm meleyi
İsrafile suru çaldıran sensin

Enginin gönlünü eyleme viran
Sevdiklerin ile eyle dost yaren
Baykuşlara viraneyi sevdiren
Bülbülleri güle konduran sensin.

Mart 2004