Can veren sensin, can alanda sen
Sevgiyi, mutluluğu da veren sen
Peki bu cefa niye.
Gülün dikeni mi dersin,
Tabii gülün kokusudur insanı çeken,
Yıl dört mevsim,
Ömür iki.
Biri doğum,biri ölüm.
Doğarken ağladım aldım bir nefes,
Ölürken ağlattım verdim bir nefes.
Aciz kulum soruyorum,
yaşamın neresinde kaldı ki heves.
Kayıt Tarihi : 27.5.2009 11:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!