Yara ve Hatıra Şiiri - Mustafa Sevil

Sahipsiz bir kabusun ortasında doğdu bir ışık
Bir tutam geçmiş, bir tutam da hayal eridi
Gizli bir harman sardı dört bir yanını uykumun
Karanlıkta bir yara, bir de bir hatıra belirdi

Kimsesiz bir boşluk doldu içime bir nefeslik
Çığlıklar doğdu dilsiz, gökkubbe ki renksiz
Acısını hissettim bütün yalnızlığa hapislerin
Onlar ki çığlıklarda kaybolmuş, onlar ki dilsiz

Bir bulut çöktü, kucakladı tüm ışığı yüreğinde
Belirsiz kaldı karanlıkta bir yara ve de bir hatıra
Anladım, farkı yoktu zaten dilsizlerin gözünde
O an farkına vardım, ölüm var bazı sevgilerde