uzaklarında yalnızlığı gördün
bu kadar yer sormamıştın
dudaklarına
umarsız kaldın bir araya gelince
anında örgütlenen sözcüklerde
kanıyordu bilincin
sesi karcıklı çocuk gibiydin
acemi çaylak iken deneyimsiz
olmadık yerlerde tartıştın hep
tuz ruhuyla yıkardın uzaklarını
serseri kimliklere büründün geceleri
su içer gibi kıkır gülerdin
şimdilerde
çırılçıplak bir yalnızlık
sahneden erken çekilmekte var
cam kesiği ellerde yara izi de
Kayıt Tarihi : 13.3.2009 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)