.
yorulmasam, nefes alacaktım “
doğduğunda yaralanırmış insan
neresi mavi ki gözlerimin
toprak rengi sesim
ateş rengi sözlerim varken
su rengi hayat bilendim
kıskanırım gözümü burnumu
benden önce koşularını
yaramaz çocuklar, başı buyruk
en utanmazı ellerim
küsmeyin sizinle severim
dedim ya, yara sarmak işimiz
düştüğümde öğrenirim ne iz
giderken titretir üşür yüreğimiz
ölüler bırakmaz, onları seviniz
sevdikçe, sevildikçe güzelleşirsiniz
şa yılı /
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 1.3.2007 16:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!