Hani zamanla unutuluyordu, hani zaman her şeyin ilacıydı.
Oysa zamanla geçip giden sadece ömürdü ve sadece biraz
daha az hatırlıyordu insan, daha fazla büyümesine engel
olabiliyordu. Yani yaralar hep aynı kalıyordu. Zamanla
daha az kanasa da o hep sarmak zorunda kalacağın,
geçmeyecek bir yaraydı...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta