Yara'dan Şiiri - İsmail Uysal

Sen ateşi görmüyor kıvılcım arıyorsun
Odun benim, yakan ben... alev benim kor benim
Sen topraktan geleni topraksız sarıyorsun
Annemi bilmez misin toprak saklıyor benim

Aşık benim, aşk benim yara benim yar benim
Çok uzak yoldan geldim yar yaramı sar benim

Sen kalbini etten mi kandan mı sanıyorsun
Her kalbine gireni candan mı sanıyorsun
Aşkı hayata sinmiş andan mı sanıyorsun
Kalbindeki isyanı tutuşturan kor benim

Aşık benim aşk benim yara benim yar benim
Ne şehirler fetheden hünerlerim var benim

Nazenin gözden ırak gönülden ırak olmaz
Ustalığı kazanmış kalfadan çırak olmaz
Gönülde Leyla varken hiçbir çöl kurak olmaz
Çölde vaha yaratan akıl almaz sır benim

Aşık benim aşk benim yara benim yar benim
Bedenim körpe daha ruhum ihtiyar benim

Bakma deli doluyum içim başka bir alem
Yeryüzünü tufana boğar bendeki elem
Kaç cümleyi yarıda koyup kırıldı kalem
Yarım kalmış öyküyü anlatan şiir benim

Aşık benim aşk benim yara benim yar benim
Herkese yaren iken bir bana ağyar benim

Yaradandan emanet yaralarım var benim
Bilmez yaralarımı ne bilsin ağyar benim
Çok uzak yoldan geldim yar yaramı sar benim
Aşık benim aşk benim yara benim yar benim

Kalbim körpece henüz aşkım ihtiyar benim
Aşık benim aşk benim yara benim yar benim