Yara Bandı Şiiri - Volkan Ateş

Seni hiç unutmadım,
Köşe başında oturmuş yara bandı satan kadın.
Sende kalan bir yaram vardı…
Ellerinle sarmıştın yaramı,
Seni hiç unutmadım.
Yaralara merhem olmaya çalışan kadın;
Kaçıyor insanlar senden hızla,
Yalnızsın…
Yaralarına düşman mı sanırsın insanları?
Çok çabuk öğrendiler yaralarıyla yaşamayı.
Seni hiç unutmadım;
Ben, senden kaçmayan tek insandım.
Sen,
En derin yaralarıma el attın.
Masum bir gökyüzünü andırıyordu ellerin,
Oysa ben, tam bir şeytandım.
Sen,
Cehennemin ateşini sardın ellerinle.
Kana bulanmış gökkuşağını sardın,
Caniliklerimi sardın içime dolan…
Seni hiç unutmadım!
Paramparça olmuş ruhumu sardın ellerinle,
Senden kaçmayan ve yaralarımdan korkmayan tek adamdım.
Sen,
Ruhumun kanayan yerlerini
Sen,
Göz yaşlarımın acı tuzunu
Kalbimin kırılmış yanlarını sardın
Ellerinle…
Seni hiç unutmadım,
Köşe başında oturmuş yara bandı satan kadın.