Yara Aldıkça Şiiri - Nuran Karaca

Derken bahar da geldi;
sen hala kışı yaşıyorsun
göçsemde üşüyen kalbinden
öyle uzaklara uçamam
meçhul sonlarla
ömür tüketemem:

uzun sürer içimdeki yolculuk;
acımasız zaman yorar beni
ruhum tükenmeye başlar
sana da yazık edemem
ben beni bilir düşünürken
seni de görmezden gelemem:

yarışamam göçmen kuşlarla
onların yara aldıkça
kırılır kanatları düşerler
ben ateşte çelikleşirim
dört yanımı çevrelerim
ayla yıldızla dertleştiğim
gecelerden birinde
yine azarlar hüzünlerim beni
sus kalemin konuşsun diye
pusar otururum suçlu gibi:

kahrımı çeken cümlelere,
daha da yüklenirim
günaha girerim belki bilemem
bak bunun için söz de veremem.

21:05 09.07.2016