Yara Şiiri - Abdulkadir Kahraman

YARA

Ararken kimliğimi
Yabancı bir yüzle
Karşılaştım aynada
Hani yıllarca görüştüğüm
Ben sandığım yabancıyla...

Ruhumu sorgularken
Bir deniz kenarında
Ay ışığı buz gibi
Bedenim değil benliğim titriyor
Korkular ve sorgular
Yan yana dolaşıyor
Gezdiğim boş sokaklarda
Sanki ruhlar yaşıyor...

Yollarını korkunun
Isıttım nefesimle
Duracak kalbim diye
Bakamadım semaya
Yürümek bunca niye
Yolların sonu yoksa
Manasız dönmek geri
Git bari ileriye...

Dolaştım sarhoş gibi
Gezdim durdum şehirde
Kah bir köşe başında
Kah bir köprü altında
Canavarlardan kaçtım
İki büklüm belleri
Kanlı iğrenç elleri...
:
:
:
Sonra birden uyandım
Doğruldum yatağımdan
Çıkıp sahile kaçtım
Rüyaların koynundan
Terlemişti her yanım
Yaralıydı vicdanım...
1999