Yara Şiiri - Atsız Alp

Yüreğime bir sevda uğradı sessiz,
Ne kapı çaldı ne de izin aldı.
Bir bakış bıraktı gecenin ortasına,
Gitti… ardında ömürden parça kaldı.

Günler geçer sanırlar, geçmez bazı şeyler,
Takvimler kandırır insanı bazen.
Ben hâlâ aynı cümlede dururum,
Zaman ilerler, ben yerimdeyim zaten.

Gözlerim anlatır, dilim söylemez,
Her susuşumda bir yangın gizli.
İçimde çöken bir eski şehir var,
En sağlam duvarı sevdaydı, yıkıldı.

Kime anlatsam “alış” dediler,
Bilmezler alışmak nedir, nasıl olur.
Bazı yaralar kabuk bağlamaz,
Üzerinden yıllar geçer, hâlâ kanar durur.

Yazgı dedim, boyun eğdim sustum,
Ne isyan ettim ne de seslendim.
Ama bilsin gök, yer, vakit;
Bu acıyı inkâr etmedim, sahiplendim.

Bir gün sorarlarsa “ne kaldı geriye?”
Bir suskunluk, bir de eksik kalp.
Sevda bitti sanılır belki dışardan,
Ama bazı yaralar mahşere kalır, Ali kalır.