Yara Şiiri - Ömer Yücekaya 2

geç iyileşir benim yaralarım
küçük bir kesik bile
kolay kabuk bağlamaz

benim zafiyetim mi
yoksa beni yaralayanların mahareti midir
bilmiyorum
tek bildiğim
kanayan yarayı
hemen Rakıyla dağlarım
evet yanlış duymadınız
bildiğiniz aslan sütüyle dağğ laa rımm

“-bu pahalılıkta Rakıyı bulduk bir de yaraya mı dökeceğiz”
diyen bazı Rakısamış abilerimiz ve kerli ferli doktorlarımız
bu yönteme karşı çıksa da
inanın
ölümcül olmayan bazı yaralar
bu yöntemle çabucak kapanıp
kabuk bağlıyorlar

“aslında küçük kesiklere deniz suyu da iyi geliyor da
şimdi Ankara’da nereden bulayım deniz suyunu”

gelin görün ki
bende bir yara var
piiiuuuu
Allah kimseye vermesin
değil rakı sürmek
üstüne bir yetmişliği bile boca etsem
n a f i l e
illa ığıl ığıl kanayıp
sızım sızım sızlayacak

hele ki
avazı yanık bir bozlak duymayı görsün
öyle kanar ki
Kızılırmak olur akar mübarek
kan dinsin diye
üstüne ne bulursam döker
gah şiir sürer
gah türkü sararım da
bana mısın demez mendebur

bilseniz
ahh bir bill see nizz
kaç ay
kaç yıl
bu yarayla cebelleşip
üstüme sıvanmış bu lanetten kurtulmak için
kaç falcının kapısını aşındırdım da
bu yarayı kim açtı
nasıl açtı
niye açtı
bir türlü bulamadım

bu yaradan kurtulmak istedikçe
çapraz fişek eşkıya oldu
yollarımı kesti
kırk yıllık alacaklı gibi
yakama yapıştı
hesap sorarcasına
nereye gidiyorsun dedi
nee ree yee

sonra
çooook sonn raa

tuhaf bir şey oldu
kabullendim
evet yine yanlış duymadınız
yarayı
yarayı açanı
yaradan akan kanı
kaa bull lenn dimm

kabullendikçe…
celladına aşık bir kurban gibi
onu sevmeye
onunla dertleşip
onunla kadeh tokuşturmaya
zehriyle sevişen akrepler gibi
onunla sevişmeye başladım

bir gece
yorgun yılkı atları gibi
yine o yaranın koynuna sığındığım bir gece
birden bire
yıllardır kanayan bu yarayı
başkalarının değil
hep kendim kanattığımı anladım