Yara Şiiri - Nevzat Güzeldere

Yarınım silindi kendi kendine
Gündüzüm benziyor bitmez geceye
İçim daralıyor sevda denince
Ayakta durmakta zorlanıyorum

Kabuk bağlamayan yaram var şimdi
Gözümden yaş değil kan akar şimdi
Bahtım felek ile savaşta şimdi
Ayakta durmakta zorlanıyorum

Dünya’yı sırtımda taşır gibiyim
Yalnızlar Şehrinde yaşar gibiyim
Bende bilmiyorum nasıl haldeyim
Ayakta durmakta zorlanıyorum

Umudum hayalim döndüler küle
Kendimi bulamam bakarsam düne
Bir kapı aç YARAB aciz halime
Ayakta durmakta zorlanıyorum