Yara Şiiri - Kalemini Konuşturan Kadın

Öyle çok yara alırsın ki
aşktan,
vefasızlıktan,
dost sandıklarından,
en yakınlarından...
İncinmişliğini bilmezler,
görmezden gelirler kalbindeki yaralarını...
Kabuk bağlarsın her bir yaranla
Nasır tutar gam tutmuş yüreğin
üzerine basıp geçer insanlar
sanki inadına inadına
İçindedir çığlıkların
sessizdir hıçkırık tutmuş inlemeler
Sağırdır çoğu kez ve duyarsızdır
komşu pencerede geceler
Susarsın, yorgun dilinin çaresizliğiyle
Anlamazlar seni hiçbir zaman
neden gözlerin konuşurken dilin sustu diye
sebebi içinde gizlidir
bu korkunç susmuşluk
ilerler ağır ve derinden
içindeki bu tufan
Bin defa ölürsün de veremezsin bir defa can
İşte o an yaşarken ölmenin,
bir kere ölememek olduğunu anladığın an
Ve günler böyle geçip gider çoğu zaman
Can çekişe çekişe öleceğin günü beklersin
ölüm dediğin bir gece ansızın
ya da beklenmeyen bir an