Yara Şiiri - Macit Kuruçay

Ağzımın yarını
dîdemin tuzlu suyunu elimin tersi ile sildim.
Yar çok derindi.
Uzun uzun baktım baktım...
kuşlar gibi döndüm üstünde...
Kendimi bir taş gibi bırakacaktım
dağlar gibi ağırlaşacaktım
ki
yârim geldi aklıma yara yara...
Hâtif bir ses kulaklarımda
gıyâbî lâkin.
Yapma!
Keşke vicâhî olsa idi.
Yârâm olurdu dünyevî nefeslere
dörtnala köpüre köpüre koşmak
kûze gibi serâpâ çatlamak için.