Yara Şiiri - Ahmet Kara 4

bir yüreğim vardı
hasretinde ağlıyor şimdi

sevdamın umutlarında tutsak bir sen
gözlerimin tek feri

dağlarım da üşüyen bir kelebek gibi
çaresiz düşüyorum kanatlarımdan şimdi

kardelen başım yükselirken göklere
umutlarım kök veriyor en derinlere

ışıkları sönmüş bütün şehirlerimi
karanlıklar boğarken

götürüyordu beni bir bilinmeze
ah bu ela gözlerin

yakamozlar parlatırken acılı ruhumu
içimi yakıyordu hüzzam şarkıların

gel sen diyordu gel canım ağlama !
içimde yara var sende dağlama !
gurbetin içimde yaşatır seni
ne olur beni de bir gün arama !

tuz oldun

işte,

içimde bu yarama

ne olur

beni

bir daha

arama.