Papatyası elinde solmuş bir adam çaresizliği. Evet bu sensin.
Kapı eşiğine sırtını dayayarak yavaşça dizlerine çömeliyorsun.
Bu çömelme bir çaresizlik kadar güzel.
Sen papatya sarısının, siyaha çalmış saçların sahibi kadın,
Evet bu da sensin.
Bekliyoruz ardı sırası gelmeyen duyguların verdiği çaresizliği.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta