Yara Şiiri - Ömer Deniz Güçlü

Papatyası elinde solmuş bir adam çaresizliği. Evet bu sensin.
Kapı eşiğine sırtını dayayarak yavaşça dizlerine çömeliyorsun.
Bu çömelme bir çaresizlik kadar güzel.

Sen papatya sarısının, siyaha çalmış saçların sahibi kadın,
Evet bu da sensin.
Bekliyoruz ardı sırası gelmeyen duyguların verdiği çaresizliği.
Anlamlı kılamıyoruz cümlelerimizi.
Bir gidersen pir gidersin doğacak şafağın perdesinde.
Bir nedeni oluyor insanın.
Umutlara kurşun değdi, değiyor.
Ve sen hala yarılmış yarayı temizlemeden sarmaya çalışıyorsun.