Yara Şiiri - Şerafettin Kaya

Nereye gidebilirm ki;
neresi çağırır beni...
Aşk kırığı bir kuş kanadıyım,
kim alır ki düş kırgını hüznümü...

Susuz bir yaz ağlamasıyım,
kıvrımlı öksüz bir dere gibi akan...

Dizlerime dokunan,
baharın ellerine mi bıraksam kendimi.
Kabul eder mi beni çocukluğum
saklanbaç oyunlarına

Kendine hüzünlenen
küskün bir sokağım
ağzımda aşkın türküsü...

Çığlıkların ağlamasına dönüşen
deri incinmesiyim,
mor kanıyor kalbim.
Aşk ötelerde ellerini uzatmış
birşeyler bekliyor,
yani çiçek, böcek gibi...
Sevme; unutmuş kendini,
şaraba tutkun bir aşk hayalinin ellerinde
valse döndürüyor tek başınalığını.

Kurutuyor bir ağaç
tepeden aşağı kendini

Ben nereye gitmeliyim sorusuna düşmüşüm,
üstüm başım, elim ayağım, yara.