Yara Şiiri - Mustafa Kemal ŞEN

Kayıp geçmişimi yalnız yaşadım, yaralı ve susuz

Yalnız uyudum, yalnız ağladım, ben yapayalnız…

Yalnız bir kere güldüm, ta içimden, hem de kaygısız

Ölüm denen gerçeği, kanımda hissettiğim bir sabah…

Bildim ki, insanoğlu hem cahilmiş, hem de zalim,

Ve bütün sevgilerin üstünü çizdim, çözdüm nihayet.

Yara… Yara… Her yanım yara, boyunlarına vebalim,

Ne bir gül dermiştim, ne kalp kırmıştım, hayal et…

Bütün kapılar kapandı, çıkmaz oldu dar sokaklar

Yalnız bir adresim kaldı bana kayıp, ufacık bir oda

Onulmaz yaralarımı saracak da yalnız bir kişi var

Bir selam bile vermeden önümden geçiverdi o da

Yüzü kederli, gözleri dolu, birkaç damla yaş akmış,

Yaralı, yalnız, hissiz ve adresi olmayan bu adam

Susmuş ama unutmamış, hesabı mahşere bırakmış,

Tek tek ipe çekiyor herkesi, ediyor vicdanında idam…

Mustafa Kemal ŞEN

02,04,2010