Can Cancağızım… Sevdiğim Gönül bağım İçimde büyüttüğüm fidana duran Ve şimdilerde meyvesi azap olan yârim. Sen sanır mısın ki unuttum seni? Her hali gözümde an be an canlanan, andıkça içimde bir yerleri kanatan. Ve her gün tekrardan kanayan yârim. Yâr yarası… Gönül ağrısı sevdiğim. Yaram sensin, derman sensin, can sensin. İçinde sen olan ızdıraba eyvallahım var Lakin insaf sevdiğim En çok acıtan, en fazla kanayan, en fazla kanatan… Neden hep sen, Ve neden bu aşkta en çok acıyan ben, acıtan sen?
Ufuk KözlemeKayıt Tarihi : 8.9.2011 23:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!