Hangi kalem yazmalı türküsünü hasretin,
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Kaç özgürlük beslenir koynunda esaretin,
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Bivefa bir yüreğin fermanındadır hüzün.
Aklıma geçse bile gönlüme geçmez sözüm.
Hicranına vurgunken dost bildiğim bir yüzün.
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Masum bir intihardı gözleri aynalarda,
Karşıma dikilirdi en ketum rüyalarda,
Ben kendimi ararken yâr kokan hülyalarda,
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Dediler ki Lokman’da çaresi bu yaranın.
Meğer çare kendisiymiş yüreğimi yaranın.
Visalini beklerken beni bensiz vuranın,
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim
En kavi hüzünleri diken edip bağrıma,
Kaç mevsim kurşunlandım gözlerinin uğruna,
Yâr hasreti saplarken hançer edip böğrüme,
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Sonsuzluğa giderken hasretinin kışında,
Bakıp boyun bükmesin toprağımın başında
İsmi bulunsun yeter bu garibin taşında
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
Yâr demişler adına yaraların, neyleyim…
22.08.2010
Yusuf MescioğluKayıt Tarihi : 22.8.2010 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!