Yar Ve Yaran İsteyen Şiiri - Cihat Şahin

Sadık yâre müştaklar, dönün yar-i bakiye!
Onda yoktur aldatmak, sadakati sonsuzdur.
Misilsizdir saadet, o dostla mülakiye,
Nerde varsa bir mutsuz, bil hayatı onsuzdur!

Kim istiyor bir yaren, baldan tatlı sohbeti?
Saadet-i dareyndir, kul ile muhabbeti!
Yaran eden kur’an’ı, mazhar binler ezvaka,
Onunla hem dem olan, unutur şikâyeti!

Dört kitaptan haber var, katışıksız yalansız,
Her şey haktan tasdikli, hurafesiz dolansız.
Mesaj nedir halıktan, doğrusunu o söyler,
Onu tasdik etmeyen, ölür gider imansız.

Ne efsane ne masal, her ayeti hakikat!
Tasdik eder sıdkını, her taharri tahkikat.
Öyle sırlar verirki, başka yerde bulunmaz!
Olmasaydı o kitap, bedbaht idi mahlûkat.

Arştan arza son lütuf, muhammedin eliyle,
İrşat eder beşeri, muciznuma diliyle.
Her hasseyi doyurur. Tatmin eder ruhları,
İmza eder bu tezi, enbiyanın eliyle.

Ümit kesen her yerden, eder ona iltica!
Kut ve gıda o kur’an, manen ruhen her aça.
Kalbi mariz olanlar, aramasın hiç tabip,
Sohbet eden onunla, gerek duymaz ilaca!

Kimse görmez ihanet, zira yârin kelamı!
Kim olmuşsa samimi, tart etmiştir alamı.
Ondan alan ölçüyü, veda eder hüzüne,
O nur ile nurlanan, kovar baştan zalamı.

Bırak artık şekvayı, sahte dosttan yarandan!
Gördün sana medet yok, eşin dostun parandan.
Her şey seni terk eder. Kabre yalnız girersin.
Yalnız sana var fayda. O hazreti kur’andan