Yar ve yağmur! Şiiri - Mustafa Cilasun

Yağmur yağarken çıktım,
Her bir tane, seni anlatıyordu.
Adımlarımı ağır ve tane attım,
Senin, sesini dinleyim diye.

Coşmuştun, durmuyordun,
Soluyordun, koşuyordun,
Taneler, ter olmuştu akıyordu,
Hakikati baba haykırıyordu.

Ağaçtaki kuşu gördüm,
Kaçmıyor, büzülüyordu,
Biçare değildi, ıslanıyordu,
Beni, kendince anlatıyordu.

Sevmek, fedakârlığı taleptir.
Vermek, vicdanın inhisarıdır,
Hissetmek, kalbin itminanıdır.
Kalp ki, payi tahtın mekânıdır.

Yağmurda, damlada, yaşta,
Ağaçta onu bekleyen kuşta,
Hayatta, hesapta, hepsi aşkta,
Sen, senden içerdekileri bil.

Arz, feza, mekân ve zaman,
Akıyor, zikrediyor, gidiyor,
Kim ilgileniyor, emri biliyor,
Ki, hepsi, sana amade kılınıyor.

Zihnini, gözünü ve dilini,
Terbiye dahi etmiyorsun,
Gafletinden, göremiyorsun,
Geceye, mezara, mevtaya,
Nazar et, kalbi rabıta ile…