Yar Toprak ve Biz Şiiri - Hacı Ali Aydın

Yar Toprak ve Biz

Fakirdik
umutlarımızı çoğaltırdık hüzün bahçemizde
ellerimizde menekşe tohumları ve gül kurusu gözlerimizle
örselenmiş yüreğimize basardık yarin katrankarası bakışlarını
en haşin rüzgarları bile çatlatırdı arzulu dudaklarımız
ve biz bir yari öperdik alnından… birde toprağı

onurluyduk
yüzlerimiz ak düşlerimiz yalınayak yürürdük kekik kokulu dağlarımızda
gözyaşlarımızla yıkanır, sabırla büyütürdük aşkımızı
şehvetli nazarlarımız olurdu yarin sinesine sinesine saplanan
yağmur kokuluydu sevdalarımız ve yağardı gurbetimize
kıldan inceydi ve kimseye eğilmezdi boynumuz
ve biz bir yare eyvallah derdik… birde toprağa

susardık
dolunaylı gecelerde ölümüne koşardık sevdiğimize
yar kokulu mendilimize sarardık ana eli sıcaklığındaki azığımızı
alın yazımızdı suskumuz ve güneşleri saklardık heybemizde
ve gözlerimizle vurur, yüreğimizden vurulurduk
sevdiğimiz uğruna Habil, yazgımıza sebep İsmail olurduk
ve biz bir yare kurban olurduk… birde toprağa

ölümüne severdik
Ademin İbrahim yürekli çocuklarıydık
sığınacak bir Rabbimiz özgürlüğe adanmış sevdamız
ve birde mangal gibi yüreğimiz vardı bizim
tefekkürü dost edindiğimizde gem vururduk şeytanlarımıza
sevdik mi Allah için sever ölüme onun için giderdik
ve yeniden dirilmek için hep on sekiz yaşında öldürüldük
bedenimiz yar ve toprak kokusuyla gömülürken
biz bir yare kefen olduk…. birde toprağa

H.Ali Aydın
13.02.2009