Yar Sensiz Şiiri - Cuma Ali Çetin

Baksam da göremez oldum önümü...
Bir avanak, alık oldum yar sensiz.
Ne tarafa döndüm bilmem yönümü...
Sudan çıkmış balık oldum yar sensiz.

Bürünsem olmuyor al, yeşil renge,
Mağlup başlamışım hayatla cenge !
Sensiz bozulmuş bak bendeki denge...
Çön çön giden çalık oldum yar sensiz.

Ben kölesi, kader ise çavuştu !
Sanma sensiz derdim baştan savuştu !
Biz neden ayrıyız ? herkes kavuştu...
Bataklığa dalık oldum yar sensiz.

Gelip bakmak için o gül yüzüne...
Adım atsam yokuş olur düzüne.
Yeltendikçe düştüm acı hüzüne...
Kör kuyuda kalık oldum yar sensiz.

Cumali pırtınca hayatın ipi...
Eksik olmaz imiş kar, boran tipi.
Ortadan kırılmış sevdanın çipi...
Arızaya salık oldum yar sensiz.

çalık (topal aksak çalgın)