Yar Sana Sığındım Şiiri - Kadri Kırmızıtaş

YAR SANA SIĞINDIM

Kanadımdan vurdular düştüm bahçene
Görünce tutuldum oldum divane
Sar gönül yarma etme başka bahane
Uçamıyorum yar sana sığındım

Seni Gördüm göreli gülmüyor yüzüm
Durmaz yaşlarım ağlıyor iki gözüm
Şu arsız gönlüme geçmiyor sözüm
Çareme geldim yar sana sığındım

Elimden tutacak kimsem kalmadı
Senden başka bir sevdiğim olmadı
Sensiz ölmek istedim bir türlü olmadı
Yanında ölmek için yar sana sığındım

Dünyaya gelince yazılmış sevdamın fermanı
Yıllar geçip gider oldu bulunmuyor dermanı
Ah ettikçe nefesimde çıkan ateş dumanı
Hasret yangınımı söndürmeye yar sana sığındım

Sensiz görmedim huzurlu bir günü
Kahırla geçti ömrümün her dünü
Şaşırıp kalmışım ben doğru yönü
Yönümü bulmaya yar sana sığındım

Şu hayatta bir gün olsun tad almadım
Herkes mutlu iken ben hiç olmadım
Düğünde bayramda bir gün yüzüm gülmedi
Yüzümü güldürmeye yar sana sığındım

Sinemde kanıyor amansız yaram
Ne servet ne dostlar olamıyor çare
Bak koca ömür geçti hep boş yere
Yaramı sarmaya yar sana sığındım

Baykuşlar konmuş kara bahtıma
Sahipsizliğine yanarım gönül tahtıma
Kurbanlar adadım seni bulmak adına
Sahibin ol diye yar sana sığındım

Baharım geçmeden gelmesin hazanım
Ararım bulunmaz bu sevdayı yazanın
Takatim kesildi bozuldu hayat düzenim
Tutup kaldırman için yar sana sığındım

Cefayı atarak sefaya geldim
Tebessümlü bir yüz için neşeye geldim
İnanmayanların ezberini bozmaya geldim
Bir kez gülmek için yar sana sığındım

Seni sevince yazılan fermanımı
Senden başka bulunmayacak dermınımı
Aşkın mahkumuyeti için yazan kalemini
Kararı kalemi yakmaya yar sana sığındım

21/04/2011
Kadri KIRMIZITAŞ