Yâr (Rubai) Şiiri - Kadir Turan

I

Ben Yâre; rayihası gül, cismi gül dediysem, mahbûb-u kibriyadandır.
Senin de suret-i gülden, rayihâ-yi güldendir cismin ey Nebî, amenna.
Lakin dîl gark olmuş nâr-ı sevdaya, gör ki yanmadadır çend kerre.
Doğmadadır üstüme şems-i hubb, biçare-yi aczinim ya Hakk, verhemnâ!

II

Dest-i yârin güldendir, nûr saçar şems-i ayn''ı ağarır âsumanım
Neylesin dîl, uhrevî cennet mekân? canan var a sultanım.
Ağûş-u cananımın bedeldir kâinâta, neyleyim İrem bağın.
Neyleyim hûri, neyleyim melek, peri? zira yâran var a sultanım.

III

Ey yâr; arşım, azmanım, lebleri fermanım sevgili
Şecere-yi gülden elleri derdime dermanım sevgili
Cümle kâinât hayrandır hayran olunası Mevlâ’ya
Ben ise hem sana, hem Mevlâ’ya hayranım sevgili.