Yar olmalıydık Şiiri - İlyas Gültekin

Bi yıldız kadar uzak olsaydım herşeye,
bukadar yanlız olmazdım belki..
Üzerime bir kıyafet gibi oturmazdı korkularım...
Biraz durulsan artık, kendimle konuştuklarımı sana anlatsam..
Hani öyle yüküm hafiflesin diye değil inan,
sadece anlatsam, sen dinlesen, sen olsan yani..
Anlamasanda olur, sussan sadece..
Arada bir kızsanda olur kendime haksızlık ediyorum diye..
Ne bileyim olsan işte...
Çok birşey değil bu, birlikte kurduğumuz hayaller kadar imkansız değil en azından..
Gök yüzünde şimşekler çarpıyor çıldırmış gibi, yağmur birtek benim üzerime yağıyor..
Islanıyor her zerrem üşüyorum, üzerime seni örtmeliyim...
Geceyide örterdi ya yokluğun..
Kaç sigara ile aydınlatmaya çalıştım, her biri içimi zehirleyen...
Ölsem diyorum bezen ölsem..
Hayallerimizi gerçeklere meze etmesem.
Yada delirsem, aklını yitirdi birisi için deseler...
O kendinden vazgeçti ondan vazgeçmedi deseler...
Diğer aşklar gibi tarih yazsa bizi...
Özledim...
kokunu..
sesini..
sarılmalarını, gülümsemelerini özledim..
Başım iz yapana kadar uzanmayı dizlerinde...
Saçalarımda kaybolmasını ellerinin..
Gözlerime dalmanı uzun uzun..
Nefesini yüzümde hisetmeyi özledim..
Zaman akmasın istediğimiz anları..
Güzel anı kalacak diye baktığımız zamanları..
birlikte ağladığımız vakitleri özledim..
Belkide gitmeliyim diyordum bir çok gez..
Gitme sözcüğü dilinden yüreğime uzun bi yol ciziyordu...
Gitmeliydim aslında, yük olmamalıydım sana..
Seni mutlu etmek yerine,
bukadar sızı yüklememem gerekirdi sırtına..
Yaslanman gereken yerde üzerine yıkılan duvar olmamalıydım...
Akmalıydım yüreğine, sen üzülsen ben ölmeliydim..
sen gülümseyince ben kahkaha atmalıydım..
Bu hikayede birimiz yanmamalıydı..
Yansaydık ikimiz..
Sen uzakta ben içimde ölmeseydik..
Yara demeseydik ikimizde,
Yar olsaydık birbirimize...
yar olsaydık....