Yar Korkarım Dokunmaya İncirsin Diye

doruklarımdır
seriyin tepesi
yurt vermem
çakallara kurtlara
yurt vermem
şahine kartala
bekçisiyim
neferiyim sevgiyin
yaşarız doruklarında
kafa kafaya.

katıksız
tertemiz sevgilerin
kar kar bulutlarımdır
semalarımda
dönerim başında
sarhoşum
sevginle senin.

ensen ki
dık kayalıklarıdır
sevdalarımın
okşarım koklarım öperim
yelimle seni.

tel tel savrulan
kızıl saçların
uçlarımdan tabanıma
kıvrım kıvrım sarılan
karda tipide hep yeşil kalan
yaban sarmaşığımdır
sıcacık usulce sarılmış
gövdeme.

kaşların ki
yanan kavrulan çölümde
yan yana duran
ikiz orman adası
yandıkca dalarım
içine senin.

kaşlarından
çekiyorsun gözüne
saplanmışım
bakışıyın özüne
akıyorsun
damar damar içime
ve yaratıp ortamı
durdurur zamanı
düşürürsün gözlerimi
gözleriyin ağına
artık
çaresizim mecburum
beni yakan gözlerine
akarım akarım
özüne senin.

küçücük kalınca burnun
yanaklarında elmacık kemiklerin
dorugumdan düzüme uzanam
ormanlarımda
benek benek duran
gülüşünle parlayan
bitkisiz örtüsüz çırılçıplak
tepeciklerimdir
durmadan sevgiler
ekerim sana.

dudakların
iki düşey dağımın
buluşmasıdır düzlüklerimde
indikce tepeden derinlemesine
değişir tutumu
deli poyrazın
ılımandır doğurgandır iklimi
keklikmi dersin
turaçmı dersin
name olur
yankılanır ıslıklarında
çiğdem bir başka açar
nergiz
zambak bir başka
sunmuşsun
gönlümün bahçesini
zemheriye
göz dağı verir gibi

yar korkarım dokunmaya
incirsin diye

yalnız bir şey var
dayanamadığım
sokulurum kıyılarına
soyunur
atarım yanışımı
dudaklarıyın ıslaklığına.

09/09/2004/ Adana