Yar Kokusu Şiiri - Özdemir Aydın 2

Kaç renge boyasam,
Kaç geceye gizlesem seni,
Kaç karanlık, göz nurunda aydınlanır bilmemki.
Sensizliğin kırk günlük inzivasında,
Üç aylar orucunun ramazan sofrasında,
Açlığıma kurulmuş rahmet.
Özleminle harmanlanmış baharlarda,
Menekşeler kokunu saçar.
Kirazlar yar kokusuna gebe kalır.
Meleklerin kıskandığı güzelliğin çölümü cennet eder.
Kızıl bir hilal durdurur Eyyub'i sabırla, rüzgarlarımı.
Nasibime şükrederken, nefesini öperim.
Yakasız, dikişsiz, kolsuz gömleğimi giyinip,
Kızgın çölünde yalın ayak gönlüne irtihal ederken,
Yüreğine sığınırım, göğüne baş koyarım,
Ahvatımdan cümle alem yanar.
Kirpiğinden düşen incileri tutarken,
Soluğunu ibadet diye mahşerime taşırım.
Gönül Kabe'ne yöneldim,
secdedeyim,
Hakkını, hakkım saydığım,
Gözümün nuru,
Rahmet çiçeğim.