Yar-i Mutlak Şiiri - Hatice Eğilmez Kaya

YAR- İ MUTLAK

Yar-i mutlak sensin ey yar, elde vefa yok.
Gül derdinle yanmış, lâldır; gülde sefa yok.

Hasta düştü gönül, inler elem-i aşktan.
Tesellisi aşktır yine, başka şifa yok.

Bir buğday tanesiydik biz, toprağa düştük.
Hüküm Rab’den gelir, nurda gölge yok.

Fikir yaralanır bazen, sebebi sırlar.
Merhemi dost elindendir, Hak’ta şüphe yok.

Dünya efsunladı ey yar, maddeyle bizi.
Hakikatte her şey hayal, düşte mana yok

Hatice EĞİLMEZ KAYA