Yâr Gözlerin Şiiri - İsmet Bozkurt

Baş kaldırmış uçmuyor gökte turna kuşların
Kalkar mı ki çağırsam gözde hilâl kaşların
Nevbahara dönüşsün hazân ile kışların
Karşımda nazlı nazlı durmaz mı yâr gözlerin.

Sözlerin yanık kokar gözün beni yakarken
Kopardı fırtınalar bentlerimi yıkarken
Bir bir söner ümitler can bedenden çıkarken
Perişan hallerimi sormaz mı yâr gözlerin.

Duygularım bî-çare hislerim dara boğar
Denize kandil düşer, Miray dağlardan doğar
Sarılırken hayale saçıma ayaz yağar
Yüreğim buz tutarken sarmaz mı yâr gözlerin.

Şerhâ şerhâ çözülür sır düğümlü heceler
Aydınlanır gün gibi kara zindan geceler
Türküye döner hasret kırılır kelepçeler
Mızrap olup sazıma vurmaz mı yâr gözlerin.

Gönül dert deryasında bâdesini içerken
Sonsuza pusatlanır bu can serden geçerken
Sevdanın mizanında aşk burcunu seçerken
Vuslata âhd-ü peymân vermez mi yâr gözlerin.